Rolek Tadeusz. Teatro

Uma das peças teatrais que escreveu.

Arquivo GS cx54

Tempo de teatro mais brilhante dos imigrantes polonesês em Curitiba.

Biblioteka UJ

Biblioteka UJ /União Juventus / foi uma das mais completas bibliotecas dos imigrantes polonesês no Brasil. Hoje poucos livros sobraram. Tempos mudaram e nem na Polônia nem no Brasil por causa de internet gente lêem. Graças a listas dos livros que foram guardados podemos ver o que gente leram. Exemplos Arquivo GS cx54

"Batalhão Polaco". Documentos.

Arquivo GS Lp

Arquivo GS Lp

Arquivo GS Lp

Arquivo GS MGF

Arquivo GS MGF

Alemães em Curitiba.

MAPA

Interesujaca mapa wykonana recznie i pokazuje ze przed przybyciem kolonistow polskich byli tu juz Niemcy i zajeli jedne z lepszych miejsc.

Arquivos GS IGH

Angewitz Roberto.

Grande parte deste livro é dedicado ao Roberto Angewitz

Quando ainda jovem.

Conforme família dele, está é mais completa biografia dele.

Arquivo GS MGH

Grabowski Tadeusz Stanislaw.

Tadeusz Stanisław Grabowski, pseud. T. Barg, Ziemowit Buława, Władysław Dobromilski, Stanko Karadżow, Tau-Gama (ur. 15 stycznia1881 w Huczku koło Dobromila, przemyskie, zm. 22 stycznia 1975 w Krakowie), polski historyk literatury słowiańskiej, profesorUniwersytetu Jagiellońskiego i Wrocławskiego, dyplomata.

Był synem Władysława (adwokata) i Katarzyny Adeli z Hauserów; uczęszczał do gimnazjum humanistycznego w Jarosławiu (do 1901), następnie studiował na uniwersytetach w Pradze, Zagrzebiu i Wiedniu (1903-1907). Uzupełniał studia na uniwersytetach w Belgradzie, Sofii,Petersburgu, Moskwie, Kazaniu i Kijowie (1907-1908). Wśród jego wykładowców byli m.in. Tomasz Garrigue Masaryk, Jan Łoś, Wiktor Czermak, Jan Michał Rozwadowski. W 1910 obronił na uniwersytecie w Wiedniu doktorat na podstawie pracy Silvije Kranjčevic und seine Dichtung. W latach 1908-1915 był lektorem języków słowiańskich na Uniwersytecie Jagiellońskim, a 1910-1918 uczył języków rosyjskiego i polskiego w II gimnazjum w Krakowie.

W kolejnych latach był zaangażowany w działalność polityczną i dyplomatyczną. Pracował m.in. jako referent prasy słowiańskiej w Departamencie Wojskowym Naczelnego Komitetu Narodowego (1915-1916), w 1916 organizował polskie biuro prasowe w Konstantynopolu. W latach 1916-1918 był delegatem Departamentu Stanu Królestwa Polskiego w Sofii, a (1918-1925) ministrem pełnomocnym i posłem nadzyczajnym w Sofii. Po powrocie do Polski kierował Wydziałem Nauki Ministerstwa Spraw Zagranicznych (1925-1927); ze względu na zaangażowanie publiczne nie przyjął Katedry Literatur Słowiańskich na UJ. W 1927 wyjechał ponownie na placówkę dyplomatyczną – został ministrem pełnomocnym i posłem nadzwyczajnym w Rio de Janeiro; w 1938 odszedł z dyplomacji po konflikcie z ministrem spraw zagranicznych Józefem Beckiem. Przez pewien czas prowadził wykłady z historii kultury narodów słowiańskich na uniwersytecie w Rio de Janeiro (1935-1936). W 1939 był dyrektorem Polskiego Instytutu Współpracy z Zagranicą w Warszawie.

Kominek João pe. /Lucena/

Interessante pessoa. Padre que batizou índios Botocudos. Planos frustrados de colonização. Idealizador de igreja Santo Estanislau bp. em Alto Paraguaçu antiga Lucena hoje Itaiopolis.  

...material em preparação...

Jeziorowski Konrad

Konrad Jeziorowski osoba bardzo wazna kiedy mowimy o szkolnictwie polskim w Brazylii.

Zostawil wiele swoich uwag odnosnie tematu. Material w opracowywaniu...

Jozef Gieburowski Konsul

Glemp Jozef Prymas

Primas da Polônia Ks.Jozef Glemp escreve carta para imigrantes polonesês no Brasil onde apresenta sua visão de imigração. /com sua assinatura/

Jan Sowinski.

Muito fala-se sobre "Batalhão Polaco" no tempo de revolução federalista. Pouco fala-se que de outro lado também lutaram imigrantes polonesês.

Arquivo GS Lp

Arquivo GS Lp

Arquivo GS Lp

Arquivo GS Lp

Um dos mais ilustres foi João Sowinski. No Panteon dos heróis tem nomes deles.

Edmundo Gardolinski.

Edmundo Gardolinski oferecendo ao bp. Inácio Krauze livro dos papas de século XVI.

Arquivo GS MC

Jozafat Kuncewicz, santo e mártir.

Naceu en 1580 en Volinia de pais pertencentes á nobreza rusa, e á igrexa ortodoxa; Juan formouse en Vilna (a actual Lituania) nun periodo caracterizado polo intenso combate entre a Igrexa ortodoxa tradicional e a Igrexa Greco-Católica Bielorrusa de rito grego, os cales, no Concilio de Florencia (1451 - 1452), entraron en comuñón coa Igrexa Católica recoñecendo ao Papa cun rol de superioridade sobre os outros bispos.
Juan, decidindo adherirse ao credo da Igrexa Greco-Católica Bielorrusa no 1604 fíxose monxe co nome de Josafat e entrou ao monasterio, da orde de San Basilio, da Santa Trinidad, situado en Vilna, onde, no 1617, iniciou a reforma que levou ao nacemento da Orde Basiliana de San Josafat.
Converteuse en sacerdote no 1609; malia que, dicían os seus contemporaneos, tiña un caracter reservado, entregouse á predicación conseguindo así un gran logro: no 1617 foi feito o primeiro Archimandrita do seu monasterio e pouco tempo despois, foi nomeado bispo de Polatsk, situado na actual Bielorrusia.
Iniciou na diocesis unha serie de reformas para afirmar o credo da Igrexa Greco-Católica: restaurou completamente a catedral, compuxo un catecismo para o pobo e realizou innumerables visitas pastorales. Nunha destas, mentres se atopaba en Vítebsk, foi rodeado dun grupo de ortodoxos tradicionalistas, quen o golpearon ata deixalo sen sentido e arroxárono nun torrente de auga onde se afogou. Foi canonizado pola Igrexa Católica no 1867 e a súa memoria celébrase o 12 novembro, día do seu martirio.

Arquivo GS PL

Relíquias.

Hlond Augusto Primas da Polônia.

Primas da Polônia Augusto Hlond /tutor dos imigrantes polonesês/- como presente oferecia imagem de N.S.de Monte Claro. No Brasíl algumas destas imagens ainda temos.

Arquivo GS CM

Piton Jan.

Coleção de borboletas. Piton um dos pesquisadores. Arquivo GS CM. 

Bp. Inácio Krauze.

Bispo Inácio Krauze. Imagem que encomendou. Conforme alguns dizem mais fiel com imagem dele.    Arquivo GS CM

Anel de Bp. Inácio Krause. Arquivo GS CM

Arquivo GS CM

Escultura que encomendou fazer ainda na China. Arquivo GS CM

Livro assinado por Bispo Inácio Krauze. Arquivo GS CM

Carimbo chinês. Arquivo GS CM.

Pieczatka i podpis kiedy byl administratorem apostolskim w najwiekszym miescie stanu Santa Catarina.

Julian Tuwim.

Julian Tuwim (ur. 13 września 1894 w Łodzi, zm. 27 grudnia 1953 w Zakopanem) – polskipoeta, pisarz, autor wodewili, skeczy, librett operetkowych i tekstów piosenek, jeden z najpopularniejszych poetów dwudziestolecia międzywojennego. Współzałożyciel kabaretu „Pikador” oraz grupy poetyckiej „Skamander”. Bliski współpracownik tygodnika Wiadomości Literackie. Tłumacz poezji rosyjskiej, francuskiej, niemieckiej oraz łaciny. Brat polskiej literatki i tłumaczki Ireny Tuwim, kuzyn aktora kabaretowego i piosenkarza Kazimierza "Lopka" Krukowskiego. Podpisywał się ponad czterdziestoma pseudonimami m.in. Oldlen, Tuvim, Schyzio Frenik, Wim, Roch Pekiński.

Jedynym właścicielem autorskich praw majątkowych wszystkich utworów poety oraz jego siostry Ireny Tuwim-Stawińskiej jest Fundacja im. Juliana Tuwima i Ireny Tuwim, założona w 2006 r., przez córkę Tuwima Ewę Tuwim-Woźniak.

Lata młodości (1894-1916) [edytuj]

Urodził się 13 września 1894 w Łodzi, przy ul. Widzewskiej 44, w mieszczańskiej rodzinie. W latach 1904-1914 uczęszczał do Męskiego Gimnazjum Rządowego w Łodzi. Na początku uczył się słabo, nie okazywał zainteresowania przedmiotami ścisłymi, zwłaszcza matematyką, przez co powtarzał szóstą klasę. W 1905, z powodu przetaczającej się przez Łódź rewolucji, rodzina Tuwimów musiała opuścić miasto i schronić się na pewien czas we Wrocławiu. Zadebiutował w 1911 przekładem na esperanto wierszy Leopolda Staffa^[3]. W roku 1913 miał miejsce jego właściwy debiut poetycki, wiersz Prośba opublikowany został w Kurierze Warszawskim. Utwór poeta podpisał inicjałami St. M., poznanej w 1912, swojej przyszłej żony Stefanii Marchwiówny.

W 1939 wyemigrował przez Rumunię, Włochy do Francji, a po jej kapitulacji (1940) doBrazylii, aby ostatecznie osiąść w USA. Wspólnie z Janem Lechoniem, Antonim Słonimskim, Kazimierzem Wierzyńskim oraz Mieczysławem Grydzewskim (określanymi jako poeci satelici) spotykali się we paryskiej kawiarni Café de la Régence (dominował tam nastrój melancholijny, nostalgia, smutek, poczucie klęski oraz przekonanie, że trzeba być duchowym przywódcą narodu – tak zwany nurt skamandrycki). W obliczu zagrożenia i kapitulacji Francji, Tuwim, razem z Lechoniem, udali się przez Hiszpanię do Lizbony(Portugalia), a następnie do Rio de Janeiro (Brazylia), gdzie dołączył do nich Kazimierz Wierzyński.


Dla nas jest wazne ze w Brazylii pisal "Kwiaty Polskie". gdzie jest fragment o Niezapominajkach. Nazwa naszego zespolu folklorystycznego. W Domu Polskim mamy i pamiatki po tym wielkim poecie.

Ksiazka "Dzieje Polski" wlasnosc Juliana Tuwima ktora podpisal jednym z ponad 40 roznych podpisow.